Vézénobres is één van die dorpen waar je je meteen toe aangetrokken voelt, vanaf de eerste stappen die je er zet, wil je nog maar één ding: de straatjes oplopen, die het doorkruisen als de wallegangen - langsscheepse gangen onder het hoofddek van een schip, om steeds hoger te klimmen. Je zult dan uiteindelijk op het uitzichtpunt boven het dorp belanden met een prachtige geglazuurde oriënteringstafel waarop je een weergave van de omgeving en plaatsen ziet. Op heldere dagen kun je randen van de Alpen in het oosten en de cevenen in het westen met de Mont Agual zien.

Hieronder zie je een afbeelding van de steen waarop de omgeving staat afgebeeld. Want vanuit de middeleeuwse stad aan de voet van de Cevennen, vastgeklemd op een rotspunt van 219 meter hoog die de samenloop van de Gardon d'Alès en de Gardon d'Anduze domineert, kun je alles overzien. De oriënteringstafel op de top, die de wandelaar uitleg geeft van het grenzeloze uitzicht, getuigt hiervan.

Voordat Vézénobres over de Voie Régordane waakte, was het één van de 24 versterkte plaatsen die de Romeinse kolonie Nîmes beschermden. De stad heeft de rijke architectuur van de 12e tot 14e eeuw weten te bewaren tegen de aanvallen van het schreeuwerige modernisme. Het is vanaf de Middeleeuwen beroemd om zijn productie van gedroogde vijgen, welke traditie het onlangs een nieuw elan gegeven heeft. Een boomgaard met 800 bomen heeft tot doel een honderd variëteiten te behouden, terwijl twee jaarlijkse feesten tientallen producenten en duizenden bezoekers trekken.